مشاوره حقوقی خانواده ، طلاق، حضانت، مهریه ، وکیل خانواده ، دعاوی خانوادگی ، حل اختلافات خانوادگی ، بهترین وکلای خانواده
طلاق توافقی زمانی امکانپذیر است که هر دو طرف بر سر مسائل مالی، حضانت فرزندان، و سایر موضوعات مربوط به طلاق به توافق رسیده باشند. در این نوع طلاق، روند سریعتری طی میشود و زوجین باید به دادگاه مراجعه کنند و توافقنامه خود را ارائه دهند.
هزینههای طلاق شامل هزینههای دادگاه، وکیل، و ممکن است شامل پرداخت مهریه، نفقه، و سایر تعهدات مالی باشد. هزینهها بسته به پیچیدگی پرونده و توافقات بین طرفین متفاوت است. در طلاق توافقی، هزینهها معمولاً کمتر است.
برای درخواست طلاق، به مدارکی مانند سند ازدواج، کارت ملی و شناسنامه، مدارک مربوط به اثبات دلایل طلاق (در صورت نیاز)، و همچنین مدارک مالی مانند اثبات پرداخت یا دریافت مهریه نیاز است. همچنین، بسته به نوع طلاق (توافقی یا یکطرفه)، ممکن است شرایط خاصی وجود داشته باشد، مثلاً در طلاق توافقی نیاز به رضایت هر دو طرف است.
در صورت غیاب یکی از طرفین، اگر درخواست طلاق از سوی طرف دیگر باشد، میتواند به دادگاه مراجعه کند و دلایل غیبت را ارائه دهد. دادگاه پس از بررسی و احراز غیبت طرف مقابل، حکم طلاق را صادر میکند.
مهریه یک حق مالی است که بر عهده شوهر قرار میگیرد و در زمان عقد ازدواج تعیین میشود. مهریه میتواند به صورت نقدی، طلا، ملک، یا هر نوع مال دیگر باشد. مقدار مهریه به توافق طرفین بستگی دارد و باید در عقدنامه قید شود.
والد دارای حضانت موظف به تأمین نیازهای روزمره فرزند است. با این حال، والد دیگر نیز موظف به پرداخت نفقه برای تأمین هزینههای زندگی و تحصیل فرزند است. میزان نفقه با توجه به نیازهای کودک و وضعیت مالی والدین توسط دادگاه تعیین میشود.
پس از طلاق، بهطور معمول زن نمیتواند از بیمه همسر سابق استفاده کند، مگر اینکه شرایط خاصی توسط دادگاه یا توافق بین طرفین تعیین شده باشد.
در صورت ازدواج مجدد مادر، حضانت فرزند معمولاً به پدر یا والدین دیگر منتقل میشود. با این حال، دادگاه میتواند در صورت تشخیص منافع کودک، حضانت را به مادر بدهد حتی پس از ازدواج مجدد.
اگر یکی از طرفین مبتلا به بیماری جسمی یا روانی باشد که ادامه زندگی مشترک را برای طرف دیگر غیرممکن سازد، میتوان بر اساس شرایط خاص درخواست طلاق کرد. در این صورت، دادگاه پس از بررسیهای پزشکی و قانونی تصمیمگیری میکند.
ازدواج موقت یا صیغه در قوانین ایران به رسمیت شناخته شده است. برای ازدواج موقت، مدت زمان عقد و میزان مهریه باید تعیین شود. پس از اتمام مدت صیغه، ازدواج به پایان میرسد و زن باید عده نگه دارد (به مدت دو طُهر).